Nieścisłości związane z normami dot. przenikania ciepła okien

Obowiązek znakowania szyb zespolonych istnieje "od zawsze". Odbywa się to wg standardów określonych w normie PN-EN 1279-5 "Szkło w budownictwie" (Izolacyjne szyby zespolone. Część 5: Ocena zgodności wyrobu z normą").

Norma PN-EN 1279-5 w sposób precyzyjny podaje jakie parametry i według jakich norm powinny być przedstawiane przez producenta okna: punkt 4.3.2.12 dotyczący "Oszczędności energii i zatrzymywania ciepła" podaje, że "Wartość współczynnika przenikania ciepła (U-wartość) należy określić metodą obliczeniową wg EN 673", dalej podano, że "w przypadkach, gdy współczynnik przenikania ciepła (U-wartość) nie może być obliczony, wówczas należy go określić przez badanie według EN 674 lub 675".

Według Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego z zapisów normy wynika, że na "Karcie charakterystyki produktu CPIP" standardowej szyby zespolonej, powinna znajdować się wyłącznie wartość parametru U wg normy EN 673 (dla standardowej szyby 1,1 W/m²K).

Wg normy, producent szyb zespolonych przeznaczonych do stosowania w budownictwie, powinien zastosować się do ww. postanowień normy, w celu oznakowania wyrobu znakiem budowlanym albo CE.

W momencie kiedy wartością współczynnika przenikania ciepła dla zestawu szyb jest EN 673, to nie można posługiwać się danymi wg EN674, bo jest to celowe wprowadzanie w błąd. Znakowanie CE jest pewną koncepcją, która zapewnienia bezpieczeństwo użytkowanych wyrobów wprowadzanych na rynek unijny i w połączeniu z dyrektywami, i normami zharmonizowanymi, zapewnia techniczną porównywalność wyrobów oraz pozwala klientowi na jednoznaczną ocenę parametrów produktów.

Informacja handlowa, jaką jest oznaczanie wyrobów znakiem CE, nie może wprowadzać klienta w błąd - a ze względu na złe oznaczenie produktów mamy z takim zjawiskiem tu do czynienia.

źródło i zdjęcie: GLASPOL Saint-Gobain