2022-10-23 15:23:13 
Usytuowanie okna w przekroju ściany
Miejsce zamontowania okna w nowym domu uzależnione jest od rodzaju konstrukcji ściany, a jeśli zostaje wymienione montujemy najczęściej w miejscu osadzenia starych, choć niekiedy warto nieco przesunąć je uzyskując lepsze własności użytkowe.
Miejsce osadzenia okna powinno umożliwiać zamontowanie parapetów zewnętrznych jak i wewnętrznych oraz ograniczać straty ciepła w tym miejscu.
Zależnie od konstrukcji ściany zewnętrznej okna montujemy w różnych odległościach od lica ściany, co zapewnia optymalne warunki użytkowania jak też odmienny będzie sposób wykończenia ościeża.
W ścianach jednorodnych stare okna osadzane były najczęściej mniej więcej w połowie grubości muru, jednak ze względu na straty ciepła najkorzystniej byłoby umieścić je przy zewnętrznej krawędzi mury, bo wtedy uzyskujemy najmniejsza „zimną” powierzchnię otworu okiennego.
Jednak taki montaż utrudnia zamontowanie parapetów, choć w przypadku planowania ocieplenia budynku okno można będzie przesunąć do zewnętrznej krawędzi ościeża.
W ścianach dwuwarstwowych okna montowane są jako zlicowane z płaszczyzną zewnętrzną ściany nośnej lub w przypadku tzw. ciepłego montażu umieszczane w przekroju ocieplenia.
Szczególne wymagania dla ścian trójwarstwowych
W trójwarstwowych ścianach zewnętrznych również stosowany jest ciepły montaż okien przy czym warstwa elewacyjna może być tworzona jako wykończona na gotowo np. z cegły klinkierowej lub przewidziana do pokrycia tynkiem ozdobnym. Wymaga to jednak zastosowania odmiennej technologii ich osadzenia.
Elewacja z cegieł klinkierowych nie powinna powodować powstawania obwodowych mostków cieplnych wokół ościeża, co wymaga zamocowania ramy okiennej w płaszczyźnie pokrywającej się od zewnątrz z licem warstwy ociepleniowej.
Nie można bowiem zakryć izolacji ściany w świetle otworu okiennego w inny sposób niż cegłą elewacyjną.
W praktyce zdarzają się jednak przypadki osadzania okien w warstwie ściany nośnej, a ościeżnicowe osłonięcie izolacji ciepłochronnej wykonuje się postaci szerokiego węgarka z cegieł ustawionych prostopadle do lica muru.
W efekcie wzdłuż ramy okiennej tworzy się pas o szerokości ok. 12 cm pozbawiony jakiejkowiek izolacji cieplnej.
Prawidłowo zamontowane okna w ścianie trójwarstwowej wymagają użycia konsoli wspornikowych wysuniętych poza płaszczyznę ściany nośne.
Podstawowe elementy tego systemu to wsporniki dolne o regulowanej wysokości, co ułatwia ich wypoziomowanie oraz wsporniki boczne wykorzystywane niekiedy również jako mocowanie górne.
Elementy tego systemu dobierane są w zależności od wysięgu wspornika, wymiarów i ciężaru okna oraz materiału ściany nośnej.
Montaż okien na konsolach systemowych należy przeprowadzić przed wykonaniem warstwy elewacyjnej, gdyż umożliwia to dokładne ułożenie ocieplenia i uszczelnienie ościeżnicy w otworze.
Wsporniki dolne, po wysunięciu na wymagana odległość przykręcane są do ościeża, a w przypadku ścian z elementów perforowanych (pustaków szczelinowych, bloczków drążonych) , są dodatkowo mocowane kątownikami do powierzchni wewnętrznej muru.
Po wstępnym wypoziomowaniu regulowanych uchwytów dolnych ustawia się na nich ramę okienną z wstawionymi uchwytami bocznymi, reguluje ich rozstaw i przykręca do ościeża.
Obmurówka elewacyjna powinna zachodzić ok. 2 cm na ramę okienną, a miejsce styku uszczelnia się taśmą rozprężną.
Od strony wewnętrznej otwór okienny wykańcza się najczęściej płytą g-k położoną na izolacji paroszczelnej osłaniającej brzegi warstwy ociepleniowej.
Parapet zewnętrzny ochroni przed przeciekami
Parapety zamontowane na zewnątrz otworów okiennych pełnią nie tylko funkcje ochronną, zapobiegającą zaciekaniu wody opadowej pod obramowanie i na elewację, ale również są elementem ozdobnym domu.
Z reguły wszystkie okna fasadowe powinny być wyposażone w parapety wystające przynajmniej 5 cm poza płaszczyznę ściany. Dzięki nim ochronimy elewację przed zaciekami, gdy zacinający deszcz spłukiwać będzie zanieczyszczenia z okien i ościeży.
Dodatkowo parapet pełni również funkcje ochronną dla ramy okiennej - zwłaszcza drewnianej - zapobiegając wnikaniu wody w miejsce jej połączeniu ze ścianą, a w przypadku ścian warstwowych również przed przedostawaniem się wilgoci pod warstwę ociepleniową, co może skutkować np. pojawieniem się zacieków wewnątrz domu.
Dlatego istotne będzie dobre uszczelnienie miejsca styku parapetu z rama okienną a także utworzenie bocznych krawędzi na parapecie chroniących przed podciekaniem wody w tych miejscach.
Nachylenie parapetu nie powinno być mniejsze niż 5%, na co trzeba zwrócić uwagę przy kształtowaniu ocieplenia (ścinamy je pod lekkim skosem) jak i ustalaniu poziomu zamontowania dolnej krawędzi ościeżnicy.
Wybór parapetu
Rodzaj parapetu musi być dostosowany do możliwości montażowych w konkretnej konstrukcji ściennej i uwzględniać wymagany sposób osadzenia jak i jego ciężar.
Ze względy na te uwarunkowania parapety można podzielić na trzy rodzaje - lekkie z blachy stalowej, aluminiowej lub PCW, średnie - z płytek ceramicznych, konglomeratu, naturalnego kamienia oraz ciężkie z kształtek i cegieł klinkierowych.
W praktyce najczęściej zakładane są parapety typu lekkiego natomiast ciężkie z kształtek klinkierowych czy płyt kamiennych zakłada się głównie w konstrukcjach ścian trójwarstwowych.
Parapety zewnętrzne montowane są najczęściej jako ostatnie etap prac elewacyjnych - po zamontowaniu okien, ociepleniu i nałożeniu tynku.
W praktyce zdarzają się jednak inne warianty prowadzenia robót np. wymiana okien w ocieplonych ścianach lub zastąpienie zniszczonego parapetu nowym.
Istotny jest również rodzaj zamontowanych okien, ponieważ inaczej wykonuje się standardowe ich połączenie z okapnikiem.
Dlatego przy montażu nowego okna należy dostosować dolną część ościeża do wariantu montowanego parapetu zewnętrznego jak i ewentualnie zmniejszyć wysokość wymienianego okna.
Dobrym rozwiązaniem jest podwyższenie osadzenia okna na ukształtowanej podkładce wykonanej ze styropianu EPS lub polistyrenu ekstrudowanego XPS bądź na listwie progowej przystosowanej do połączenia z konkretnym profilem ościeżnicy okna z PCW.
Profile styropianowe mogą mieć różną formę - dostępne są jako gotowe podłoża pod okno oraz parapet zewnętrzny i wewnętrzny bądź jako jednostronne z uformowanym tylko spadkiem pod parapet zewnętrzny.
W oknach PCW parapet powinien wchodzić pod dolną krawędź ościeżnicy, zatem dla zapewnienia wymaganego jego nachylenia zewnętrzna krawędź elewacji (tynku, okładziny) w tym miejscu musi znajdować się odpowiednio niżej.
Np. przy odległości 25 cm okno-front elewacji, obniżenie powinno wynieść przynajmniej 2 cm plus grubość parapetu. W ścianach ocieplonych łatwo można ściąć konieczną grubość, a szczelinę pod ociepleniem wypełnić pianką montażową.
Parapety w oknach drewnianych montowane są z reguły od zewnątrz w odpowiednio ukształtowanym rowku ościeżnicy, dzięki czemu znajduje się on wyżej i nie trzeba ingerować w dostosowanie elewacji.
Uszczelnienie okna na styku z elewacją
Większość domów wykańczana jest tynkiem cienkowarstwowym nakładanym na systemowym ociepleniu - głównie ze styropianu - a połączenie ramy okiennej z ościeżem powinno umożliwiać rozszerzalność termiczną bez utraty jego szczelności.
Stosowane powszechnie wypełnienie tej szczeliny masą akrylową nie gwarantuje ruchomości styku i trudno też ochronić ramę przed zabrudzeniem tynkiem.
Problem rozwiązuje użycie specjalnych listew przyokiennych, które zapewniają równe i czyste otynkowanie glifów jak i szczelne i elastyczne połączenie między ramą i elewacją.
Listwy te z warstwą pianki klejowej mocowane są do ramy, a połączona z nimi siatka zapewnia stabilną przyczepność nakładanego tynku.
Listwy te mają tzw. część traconą - odrywaną po otynkowaniu, która służy do zamocowania folii ochronnej osłaniającej ramę i oszklenie okna.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Soudal, MS więcej niż OKNA, Aluplast, Bella Plast, Rheinzink, Cz. Dąbrowski
Komentarze